خداحافظ رمضان !
نه بلندی روزهای تابستان توانست از حسرت امسال فطرت بکاهد و نه گرمای زمین از خنکای آسمانی ات
آمدی اهنگ طعام و کلام بر هم ریختی و اکنون رفته ای من مانده ام یک جفت دست به سوی آسمان که اخر ای اهل الکبریا و العظمه ! زلف یار از دست برفت!
حالا تو رفته ای و من مانده ام و خیال "دعای شب" و "ورد سحری"
سید الساجدین چه زیبا فرمود که
سلام [خداحافظ] بر تو ای کریمترین هم‌نشین از میان اوقات! و ای بهترین ماه در روزها و ساعات.
الهی بیا بگشای در که دلتنگ دلتنگم ، "میزبانا میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد"
این چندمین رمضان در بلاد غربت است. خداوند عمری اگر دهاد سال دگر در وطن به رمضانش بشتابیم.
و علیک السلام یا رمضان !
