مردمِ دیده (Pupil)

گاهنوشت های زهیر از انسان ، طبیعت و محیط

مردمِ دیده (Pupil)

گاهنوشت های زهیر از انسان ، طبیعت و محیط

طبقه بندی موضوعی

۱ مطلب در تیر ۱۳۹۳ ثبت شده است

مولای یا مولای أنت المولى وانا العبد ، وهل یرحم العبد الا المولى

غروب 20 رمضان 1435 هجری قمری

در دل شب با کدامین سر الهی پای در این جهان خاکی نهادی و با کدامین سر الهی در سحرگاهی رستگار شدی!

شهریار چه زیبا این رازآلودگی تو و شب را تصویر نمود :

علی آن شیر خدا شاه عرب                           الفتی داشته با این دل شب

شب ز اسرار علی آگاه است                          دل شب محرم سرّالله است             

شب علی دید به نزدیکی دید                         گرچه او نیز به تاریکی دید

شب شنفته ست مناجات علی                      جوشش چشمه عشق ازلی

قلعه بانی که به قصر افلاک                             سر دهد ناله زندانی خاک

اشکباری که چو شمع بیزار                            می فشاند زر و می گرید زار

دردمندی که چو لب بگشاید                           در و دیوار به زنهار آید

کلماتی چو در آویزه ی گوش                           مسجد کوفه هنوزش مدهوش

فجر تا سینه ی آفاق شکافت                          چشم بیدار علی خفته نیافت

...

در کتاب داستان راستان استاد مرتضی مطهری داستانی  به نام "مرد ناشناس" ص258 آمده است و سند آن(بحار النوار، ج7، باب103، ص597) می باشد که موی بر تن راست می کند.

روزى حضرت على علیه السلام مشاهده نمود زنى مشک آبى به دوش ‍ گرفته و مى رود. مشک آب را از او گرفت و به مقصد رساند؛ ضمنا از وضع او پرسش نمود.

زن گفت :

على بن ابى طالب همسرم را به ماءموریت فرستاد و او کشته شد و حال چند کودک یتیم برایم مانده و قدرت اداره زندگى آنان را ندارم . احتیاج وادارم کرده که براى مردم خدمتکارى کنم .

على علیه السلام برگشت و آن شب را با ناراحتى گذراند. صبح زنبیل طعامى با خود برداشت و به طرف خانه زن روان شد. بین راه ، کسانى از على علیه السلام درخواست مى کردند زنبیل را بدهید ما حمل کنیم .

حضرت مى فرمود:

- روز قیامت اعمال مرا چه کسى به دوش مى گیرد؟

به خانه آن زن رسید و در زد. زن پرسید:

- کیست ؟

حضرت جواب دادند:

- کسى که دیروز تو را کمک کرد و مشک آب را به خانه تو رساند، براى کودکانت طعامى آورده ، در را باز کن !

زن در را باز کرد و گفت :

- خداوند از تو راضى شود و بین من و على بن ابى طالب خودش حکم کند.

حضرت وارد شد، به زن فرمود:

- نان مى پزى یا از کودکانت نگهدارى مى کنى؟

زن گفت :

- من در پختن نان تواناترم ، شما کودکان مرا نگهدار!

زن آرد را خمیر نمود. على علیه السلام گوشتى را که همراه آورده بود کباب مى کرد و با خرما به دهان بچه ها مى گذاشت.

با مهر و محبت پدرانه اى لقمه بر دهان کودکان مى گذاشت و هر بار مى فرمود:

فرزندم! على را حلال کن! اگر در کار شما کوتاهى کرده است.

خمیر که حاضر شد، على علیه السلام تنور را روشن کرد. در این حال ، صورت خویش را به آتش تنور نزدیک مى کرد و مى فرمود:

- اى على! بچش طعم آتش را! این جزاى آن کسى است که از وضع یتیم ها و بیوه زنان بى خبر باشد.

اتفاقا زنى که على علیه السلام را مى شناخت به آن منزل وارد شد.

به محض اینکه حضرت را دید، با عجله خود را به زن صاحب خانه رساند و گفت:

واى بر تو! این پیشواى مسلمین و زمامدار کشور، على بن ابى طالب علیه السلام است.

زن که از گفتار خود شرمنده بود با شتاب زدگى گفت:

- یا امیرالمؤ منین ! از شما خجالت مى کشم، مرا ببخش!

حضرت فرمود:

- از اینکه در کار تو و کودکانت کوتاهى شده است، من از تو شرمنده ام

کفن از گریه ی غسّال خجل                            پیر هن از رخ وصّال خجل

شبروان مست ولای تو علی                           جان عالم به فدای تو علی (شهریار- شب و علی )

یا اَبَا الْحَسَنِ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ یا عَلِیَّ بْنَ اَبی طالِب، یا حُجَّةَ اللهِ عَلى خَلْقِهِ یا سَیِّدَنا وَمَوْلانا اِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللهِ وَقَدَّمْناکَ بَیْنَ یَدَیْ حاجاتِنا، یا وَجیهاً عِنْدَ اللهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ الله

  • زهیر